Soorten Pijn
Wat is pijn ?
Volgens de International Association for the Study of Pain (IASP) is de definitie van pijn: ‘een onplezierige sensorische en emotionele ervaring, veroorzaakt door of beschreven in termen van daadwerkelijke of potentiële weefselschade’. Uit deze definitie is op te maken dat pijn niet alleen te maken heeft met waar deze zit, hoe die voelt, hoe erg deze is en hoelang die al duurt. Maar ook dat pijn een emotionele ervaring is. Pijn boezemt angst in, verlamt en kan iemand depressief maken. Of kan iemand zelfs tot wanhoop drijven. Tegenover anderen beschrijven patiënten de pijn als: ‘Er zit een zenuw in de knel.’ Of als: ‘Het voelt alsof iemand een priem in mijn rug steekt.’ Met andere woorden: in termen van (mogelijke) weefselbeschadiging. Maar of deze – of andere – weefselbeschadiging er daadwerkelijk is, is maar de vraag. Patienten met fantoompijn bijvoorbeeld kunnen vreselijke pijn voelen in hun geamputeerde ledemaat, terwijl die arm of dat been er niet meer is.
Duidelijk is dat de oorzaak van deze pijn niet ligt in het ledemaat waar men de pijn voelt. Maar waar komt de pijn dan vandaan? En hoe zit het met de andere vormen van chronische pijn, waarvoor maar steeds geen verklaring kan worden gevonden? Chronische pijn is in elk geval zeer complex.
Erachter komen hoe jou brein reageert op pijn is de sleutel naar de beste behandeling voor jou.
Welke soorten pijn zijn er?
Er zijn drie soorten pijn: acute pijn, neuro pathische pijn en chronische pijn.
Acute pijn
Acute pijn (nociceptieve pijn) komt bij iedereen bijna dagelijks voor. U kunt zich stoten, krabben, verbranden. Acute pijn heeft een duidelijke, belangrijke functie: er is iets mis en daarop moet actie worden ondernomen. De meeste van deze pijnklachten gaan gelukkig snel weer over.
Soms duurt pijn langer, bijvoorbeeld bij een botbreuk, enkelverzwikking of ingegroeide teennagel. Pijn door duidelijke weefselschade noemen we nociceptieve pijn. Bij weefselschade reageren de nociceptoren (pijnreceptoren) op deze weefselbeschadiging. Zij zenden dan signalen naar het centrale zenuwstelsel. Als deze signalen in ons brein aankomen, worden die gevoeld als pijn.
Neuropathische pijn
Neuropathische pijn (of zenuwpijn) wordt veroorzaakt door een beschadiging of ziekte in het zenuwstelsel zelf. Voorbeelden van neuropathische pijn zijn:
- Fantoompijn
- Pijn door ruggenmergbeschadiging
- Pijn in de benen bij patiënten met suikerziekte (aangetaste zenuwen)
- Chronische pijn
Pijn noemen we chronisch wanneer deze:
- Minimaal zes weken aanwezig is.
- Continu of afwisselend aanwezig is.
- Wordt gekenmerkt doordat de pijn niet goed kan worden verklaard door een beschadiging in het lichaam.
- Chronische pijn kan spontaan ontstaan of overblijven na een lichamelijke beschadiging (acute pijn). Mensen met bijvoorbeeld de volgende pijnklachtenzijn hebben vaak chronische pijn:
- Chronische rug- of nekpijn (lumbago, spit, ischias).
- Whiplash.
- RSI (ofwel tenniselleboog, muisarm of golferselleboog – tegenwoordig ook wel Klachten van Arm Nek en Schouder (KANS) genoemd).
- Fibromyalgie.
- Kaakklachten.
- Prikkelbaredarmsyndroom (of spastischedarmsyndroom).
- Hoofdpijn.
- Artrose (slijtage).
Omdat de klacht ‘pijn’ binnen de gezondheidszorg niet duidelijk onder één soort medisch specialisme is onder te brengen, krijgen patiënten vaak het gevoel van het kastje naar de muur gestuurd te worden. Iedere specialist kijkt op zijn eigen terrein of er iets mis is. En als dat niet zo is (vaak het geval bij chronische pijn), wordt een volgende specialist geraadpleegd. Enzovoort.
Wat is dan wel de verklaring voor chronische pijn?
Pijn kan bestaan zónder dat sprake is van een ontsteking of beschadiging in het lichaam. De pijn is dan afkomstig uit het zenuwstelsel en wordt veroorzaakt doordat de delen van het zenuwstelsel die verantwoordelijk zijn voor de verwerking van pijnsignalen, overgevoelig zijn geraakt. Dit noemen we sensitisatie. Het pijnsysteem binnen het zenuwstelsel is dan te scherp afgesteld.
Je kunt dit vergelijken met een brandalarm dat om de haverklap afgaat. Er is geen brand (meer), maar het alarmsysteem zélf functioneert niet goed. Met andere woorden: er is geen lichamelijke beschadiging (meer), maar in het zenuwstelsel heeft sensitisatie plaatsgevonden. Daardoor kunnen zaken die normaal gesproken niet pijnlijk zouden moeten zijn, zoals lopen, tillen of uit een auto stappen, ineens wél pijnlijk zijn als sprake is van sensitisatie.
Sensitisatie
Wat maakt dat chronische pijn – of sensitisatie – niet overgaat? Dit kan worden veroorzaakt door veel verschillende factoren. Bijvoorbeeld een slechte houding of slechte (spier)conditie, maar ook zich zorgen maken over (de oorzaak van) de pijn. Depressie, frustraties of angsten kunnen sensitisatie nog verder verergeren.
Ook de manier waarop je met de klachten omgaat, is van belang. Sommige mensen vermijden uit alle macht alle bewegingen die pijn doen, anderen daarentegen nemen nooit rust en gaan altijd maar door. Als pijn niet overgaat, is het belangrijk om goed te kijken naar dergelijke factoren die mogelijk van invloed zijn op het blijven bestaan van de klachten.
Chronische pijn is niet ‘psychisch’. Toch is chronische pijn ook niet ‘lichamelijk’. De waarheid ligt ergens in het midden.
Voor informatie of het maken van een afspraak kunt u contact opnemen via onze contactpagina en/of bellen met 020 3709 709. U kunt ook een afspraak maken via onderstaande button.